ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း

တစ္ခုခုေရးမယ္ဆိုျပီး ဦးေႏွာက္ကို စေမာင္းတယ္။ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲ။ ဂ်ဴမုန္အေၾကာင္းပဲေရးရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မရိုးႏိုင္ေသးတဲ့ အိပ္မက္စံအိမ္အေၾကာင္းပဲ ေရးရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဟာဒယရႊင္ေဆးေလးပဲ ေဆာ့လိုက္ရမလား။ ဆိုၾကပါစို႔…. ျခေသၤ့ေေတြက ဘာလို႔ အသားစိမ္းစားတာလဲ? ဘယ္လိုခ်က္ရမွန္း မသိလို႔ေနမွာေပါ့။ အင္း…ကိုယ္ဖတ္ၿပီးသားႀကီး ျပန္ေရးေတာ့လည္း သူလို ကိုယ္လို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိေနေလာက္ၿပီ။ အသစ္ကေလး ဖန္တီးရေအာင္ကလည္း ကိုယ္က ပါရမီရွင္ ငေပါတစ္ေယာက္မဟုတ္။ အဲ… ေနာက္ဆံုးထြက္ နာမည္ႀကီး DVD တစ္ကားေလာက္ ဆရာႀကီးအထာဖမ္းၿပီး ေ၀ဖန္ေလကန္ေရးလုပ္ရင္ေကာ။ အာ… ဒါလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။ DVD ၾကည့္မယ္လုပ္လိုက္။ မီးပ်က္လိုက္.. ၾကည့္ရင္းတန္းလန္း ျပတ္သြားလိုက္နဲ႔ မယ္မယ္ရရကို မၾကည့္ျဖစ္ေသး။ ဇာတ္သိမ္းမွာ THE END ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သိပါရဲ႕။ မီးပ်က္တဲ့အေၾကာင္း သေရာ္ေတာ္ေတာ္လုပ္ရေအာင္လည္း ကာတြန္းဆရာေတြက ဦးကုန္ၿပီ။ မက်န္သေလာက္ပဲ။ ထပ္ေရးမယ္ဆိုလည္း ေရးစရာေတြေတာ့ ဇီးေခ်ာင္းကေရေတြ မကုန္ခမ္းသေရြ႕ေပါ့။ အပ္ေၾကာင္းထပ္ရင္သာ ထပ္မယ္။ သိတယ္မို႔လား။

သိၿပီ။ အဆိုအမိန္႔ေတြအေၾကာင္း။ တေလာက ဖတ္မိပါတယ္… ဘာတဲ့.. “သိၿပီးေတာ့ မလုပ္ေသးရင္လည္း မသိေသးတာနဲ႔အတူတူပဲ”… နိပ္ဟ… သူငယ္ခ်င္းဖြတ္ထားတဲ့ပုလင္းကို သြားလစ္ၿပီး ကစ္လိုက္ဦးမွ။ ၿပီးေတာ့ “မွန္တယ္ဆိုတဲ့ရလဒ္အတြက္ အမွားမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” ဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ကာ “အန္တယ္ ဆိုတဲ့ရလဒ္အတြက္လည္း ပုလင္းမ်ားစြာ မ်ဳိဆို႔ရမွာေပါ့” … အင္း… ေဆးရံုနဲ႔ေတာ့ အနီးသား။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တက္က်မ္းသမားေတြ ၀ိုင္းၿပီး အာဘြားမေပးခင္ Channel ခ်ိန္းမွ…။

ဒီတစ္ခါ…ဗဟုသုတပိုင္းဘက္ လွည့္ရင္ေကာ.. ေ၀လာေ၀း။ ဘယ္သူ ဘာသိခ်င္ခ်င္ Internet မွာ Website ေတြက တစ္ၿပံဳတစ္ခဲႀကီးဟဲ့ ငတံုးရဲ႕။

ရသပိုင္းဆိုရင္ေကာကြယ္… ေအာင္မယ္… သိုင္းဘုတ္အုပ္ႏွင့္ Kid Zone တို႔ပဲ နင္းကန္ဖတ္ၿပီး ေလႀကီးဖင္က်ယ္။

က်န္မာေရးကြာ… အံမာ.. ကိုယ္ေတာင္ ရွဴနာရႈိက္ကုန္း သာသာရယ္။

ဒါျဖင့္ စီးပြားေရး… လြဲ။ တယ္ေလ… လူမႈေရး … ႏိုင္ငံေရး … စစ္ေရး … ဘာသာေရး… ေရး..ေရး..ေရး…

ေတာ္ၿပီ! ဘာမွမေရးေတာ့ဘူးကြာ။ ကဲ… ျပတ္ကေရာ။